BENİ BİRAZ SEVERMİSİN ANNE ?

beni cok yordular
daha kaldıramıyorum ellerimi
uzagım yakınıma karıstı anne
göremiyorum düşlerimi uykularıma fesat bulastı
bana cok yalan söylediler
çok üşüdüm
üstüme biraz doğru örtermisin anne ?

bir taşın üzerinden baktım
gençliğime tozlu bir yolun sonundaydı
benimse baslamaya mecalsiz dizlerim anne
bilmiyorum sebeblerimi
sonuclarım içinde süslenmiş buhranlarım var
çok kayboldum
beni biraz bulurmusun anne ?

sonra ortasında yeserdim
en acı gerceklerin bitiminde
ağlamak bile gelmedi içimden anne
çünkü değişmedim hiç
bir yalnızlıgın içinden seslendim : cılız!
cok küçük düştüm
beni biraz büyütürmüsün anne

fırtınam deli hasretim canlanır şimdi
her böyle yazdığımda gün gelecek biliyorum
unutacak dertleri bu yürek
bir bulutun üzerinden gülümseyeceğim sana
bir gün anne birgün
rüyalarda koşusturacagız eteklerimizi işte o vakit
beni dizlerinde sonsuza kadar uyuturmusun anne

sevinçlerimiz o kadar coktu ki aslında
koyacak yer bulamadık kaptı martılar
çöpten ekmek kapar gibi
dedilerki kanatlarındaymış
medet umki cırpsınlar
yağmurlar yağsın barakalara ıslanırız
beni biraz koynuna alırmısın anne

oysaki ne güzeldi donuk bir saatin ertesinde
hatırladıgımız hani o gülüşün
eldeki bir ten sıcaklıgı
ne varsa koparılmışlığım
şimdi bana bir değdiler
çok yıkıldım
ellerimden biraz tutarmısın anne

alevleniyor şimdi bu anda yetişin
en samimi duygumun alnından vuruldum yatarım
en sevdiğim köşesinde evimin
senden gelsin anne bana ne gelirse senden
yandı güvenimin fitili
çok korktum
beni biraz göğsüne bastırırmısın anne

şimdi sorar en aklı basında haliyle
beynim bir yalnızlıkla bilek güreşinde dokunmayın
akıllara zarar bir ihanetin uyanışındayım
sallandırdım sehpada ne varsa aşka dair anne
geldik en nihayete
yani ölüyorum
beni biraz yaşatırmısın anne

Ne olur allahın aşkına
ÇOK ÖZLEDİM
BENİ BİRAZ SEVERMİSİN ANNE ?


erhan yiğit kırıkcı